‘LID WORDEN DOE JE VOOR DE SECTOR’

In de schijnwerpers staan is niet haar ding, maar ze ontkwam er niet aan. Lian Otten won de Challenge, ze wist de meeste nieuwe leden in te schrijven. Dan word je in de bloemetjes gezet. Of, in dit geval, dan komt het FNV Quick Respons Team op je werk langs met een taart.

‘Ik was de hele Challenge alweer helemaal vergeten toen de FNV me belde met het bericht dat ik had gewonnen en dat ze langs wilden komen. Ik zat in de auto en dacht eerst dat iemand een grap uithaalde. Maar het was echt.’ De lach klinkt in haar stem bij de herinnering. Het Quick Respons Team kwam twee man sterk langs, met de taart. Ze werd geïnterviewd, ging op de foto en maakte met haar twee gasten een rondje over het terrein. Ze trokken veel bekijks van collega’s die wilden weten wat er gebeurde.

Maatschappelijke taak

Lian Otten werkt als gedragswetenschapper bij Expertisecentrum Advisium bij ‘s Heeren Loo. Ze is actief lid van de FNV, zit in de or en deed mee aan verschillende demonstraties rondom het cao-traject. Ze maakt zich al langer zorgen. Het gaat niet goed in de sector. Het werk is zwaar, het loon blijft al jaren achter bij andere sectoren. Er is te weinig vast personeel en er zijn teveel zzp’ers. En teveel collega’s lijken te verlegen om zich echt boos te maken en dat te laten zien en horen. ‘Vanuit je hart werken is fantastisch, maar dat betekent niet dat je uitgeknepen kan worden. Werknemers in de gehandicaptenzorg worden te weinig gewaardeerd,’ zegt Lian Otten. ‘Voor die waardering, ook financieel, mag je opkomen. Daarmee kom je op voor de sector en voor de cliënten.’

De gehandicaptenzorg is een ondergeschoven kindje, vindt Lian Otten. In de maatschappij en binnen de zorgsector. Mijn vrienden begrijpen na jaren nog steeds niet wat ik doe. Het zou goed zijn als meer mensen wel een reëel beeld krijgen van de ghz. Dat we goede dingen doen. Dat het om mensen gaat. Dat veel goed gaat, er is veel kennis en we zijn creatief. Maar dat het ook regelmatig helemaal niet goed gaat. Er zijn heel wat gevaarlijke situaties en schrijnende gevallen die het resultaat zijn van een uitgeknepen sector. Een sector met te weinig personeel en onaantrekkelijke arbeidsvoorwaarden. Dat moeten we als samenleving niet laten gebeuren.’

Frustratie

‘We weten dat er zoveel kan. Dat we deze mensen gewoon een ontspannen dag kunnen bezorgen. Geen bijzonder fantastisch leven, maar gewoon een goed leven. Net zoals wij dat willen. Dat je niet bang, gespannen of onzeker bent. Of helemaal door het lint gaat omdat het al zoveel dagen spannend is, met allerlei nieuwe mensen die je niet kent. Mensen die jou niet kennen. Maar ja, zo gaat het langzamerhand wel.’

Ze is blij met de nieuwe cao, ook al lopen de lonen nog steeds achter. Er is wel inflatiecorrectie en werkgevers gaan naar de politiek voor meer middelen. Ze zijn nu stevig in gesprek met zorgkantoren, die op hun beurt aan de bel trekken in Den Haag. ‘Dat komt ook doordat we vanuit de sector samen met de FNV de druk hebben opgevoerd. Actievoeren loont. Lid worden ook. Niet direct voor jezelf, maar wel voor de sector. Een sterke bond kan meer druk uitoefenen. Toen de cao-gesprekken niet zo lekker liepen en ik de vraag langs zag komen om in het kader van een Challenge zoveel mogelijk leden te werven, zag ik mijn kans schoon. En eigenlijk ging het makkelijk. Ik heb iedereen die ik ken een mail gestuurd met een goed verhaal over waarom je lid moet worden. En dat werkte.’

Een goed voorbeeld van iemand die haar mond open durft te doen is Maaike Metsje Visser die daarover vertelde in het laatste magazine van vorig jaar. Cheyenne Vink is ambassadeur voor de gehandicaptenzorg.