IN BEELD
Buurtteammedewerker in Utrecht
‘JE MAAKT EEN VERSCHIL IN IEMANDS LEVEN’
Tekst Marijke van der Linde Beeld Mike Raanhuis
Ontmoeting op de koffieochtend in het buurthuis.
Praten over verlies, samen zoeken naar een levensinvulling of simpelweg helpen met de post sorteren. Als buurtteammedewerker biedt Saskia van de Bilt een luisterend oor en helpende hand.
Het is dinsdagochtend. De dag waarop Saskia altijd inloopspreekuur houdt bij een van de buurthuizen in de Utrechtse multiculturele wijk Kanaleneiland. Gelijktijdig vindt de wekelijkse koffieochtend plaats, waar buurtbewoners elkaar kunnen leren kennen. Rond de tafel zitten voornamelijk 70-plussers en een student. ‘Op deze manier maken we het laagdrempelig voor mensen om mij te leren kennen en om hulp te vragen’, vertelt Saskia.
De student kwam een tijdje geleden naar het spreekuur, met een vraag over studiefinanciering. Dat zocht Saskia samen met hem uit en ze koppelde hem aan zijn decaan. De student bleef hangen bij de koffieochtend en is sindsdien een vaste gast. ‘Ik voel me hier thuis. Het doet me denken aan de tijd dat ik bij mijn opa op visite ging’, vertelt hij.
Saskia van de Bilt.
Buurtbewoners vinden hier vriendschap, gezelligheid en een uitlaatklep voor hun sores. ‘In het begin vond ik er niets aan, maar nu ken ik de mensen en praten en lachen we veel samen’, vertelt een van de 70-plussers. ‘Wil je nog een koekje?’ De koffieochtend is een van de manieren om buurtbewoners aan elkaar te verbinden en eenzaamheid in de wijk te bestrijden. Saskia brengt cliënten op de hoogte van de koffieochtend, als ze denkt dat ze daar behoefte aan hebben.
Tekst gaat verder onder het kader
Wim van Zoden (83):
‘NA EEN TIJDJE GENOOT IK VAN HET CONTACT’
‘Na het overlijden van mijn vrouw, met wie ik zestig jaar getrouwd was, belandde ik in een dip. Ik was al moeilijk ter been en nu had ik nergens meer zin in. Mijn dochter nam contact op met het buurtteam. Ik vond ze maar bemoeizuchtig en kon moeilijk hulp aanvaarden, maar na een tijdje genoot ik toch van het contact. Saskia is oprecht geïnteresseerd en kan goed luisteren. Ik kon mijn hart luchten en ze bracht mij in contact met de koffie- en sjoelochtenden en het muziekcafé. Nu heb ik vrienden in de wijk. Saskia trok mij uit de dip en daar ben ik haar en het buurtteam ontzettend dankbaar voor. Wij hebben een band. Tijdens het muziekcafé vroeg ik het liedje ‘Trots op jou’ van Wesly Bronkhorst voor haar aan. We hadden beiden tranen in onze ogen.’
Levensverhalen
In dienst van Buurtteamorganisatie Sociaal Utrecht, biedt Saskia sociale basiszorg aan mensen vanaf 18 jaar. Ze is het eerste aanspreekpunt in de wijk, heeft een groot netwerk en weet overal wat van af. Ze helpt buurtbewoners met het oplossen van problemen en verbeteren van hun leefsituatie. Met een luisterend oor, de administratie of door ze te verbinden aan koffieochtenden, specifieke trainingen voor lotgenoten, schuldhulpverlening of de GGZ. ‘Mijn werk bestaat uit koffie drinken, met heel veel verschillende mensen. In het begin voelde ik me daar wel eens schuldig over. Ik moet weer aan het werk, dacht ik dan. Totdat ik besefte: dit ís mijn werk. Om te weten wat mensen bezighoudt, moet je verbinding maken en dan komen de verhalen vanzelf.’
Naast het wekelijkse inloopspreekuur gaat Saskia veel op huisbezoek. ‘Mensen voelen zich thuis vaak meer op hun gemak om over hun leven en problemen te vertellen.’ Om te weten wat er speelt in de wijk, zit ze in allerlei appgroepjes en fietst ze regelmatig door de buurt om met bewoners, winkeleigenaren en lokale zorgprofessionals te praten. Zo spreekt ze vandaag medewerkers van Homerun, dat specialistische zorg biedt aan mensen met een lichte verstandelijke beperking. ‘Sommige cliënten hebben deze specifieke hulp nodig, daarom bespreken we bepaalde gevallen en kijken we waar zij het over kunnen nemen.’ Zo zorgt Saskia dat buurtbewoners de beste zorg krijgen.
Tekst gaat verder onder het kader
Joop van Veenendaal (94):
‘IK ZOU ZE NIET WILLEN MISSEN’
‘Ik zie Saskia als een kruiwagen, die je een handje helpt als iets zwaar is. Zo regelde ze dat ik sneller hulp in de huishouding kreeg, ondanks de lange wachtlijst. En hielp ze bij de aanvraag van de WLZ (Wet langdurige zorg). Door een oogziekte gaat mijn zicht hard achteruit en heb ik een aanleunwoning en intensievere zorg nodig. Ze probeert mij onder te brengen bij een verzorgingstehuis in de buurt, waar meer leefruimte is dan elders. Dankzij haar ga ik nu ook wekelijks naar de koffieochtenden en lunchmiddagen met buurtbewoners. Was ik hier maar eerder van op de hoogte geweest! Ik zou ze niet willen missen. Ik hoor ergens bij. Saskia betekent veel voor me. Ze weet overal raad op en staat altijd voor je klaar. Geweldig.’
Vertrouwen
De wachtlijsten binnen de specialistische zorg vindt Saskia het meest uitdagende aspect van haar werk. ‘Wanneer iemand met bijvoorbeeld autisme of schizofrenie intensievere zorg nodig heeft, proberen wij dit zo snel mogelijk te regelen. Duurt dat lang, dan is dat soms zwaar voor alle partijen. Gelukkig hebben we een kort lijntje met de psychiatrie en een fijn team, waarmee we onze overbruggingszorg uitvoerig bespreken.’
Saskia weet nooit wat de dag brengt. Dat maakt haar werk zo leuk, vindt ze. De diversiteit in deze wijk draagt daaraan bij. ‘De verschillende achtergronden en verhalen en het vertrouwen dat mensen je geven, is prachtig. Of het nou gaat om een indicatie voor huishoudelijke hulp regelen of iemand zijn hart laten luchten: je maakt een verschil in iemands leven, hoe klein dat ook is.’
‘MIJN WERK BESTAAT UIT VEEL KOFFIE DRINKEN MET VEEL VERSCHILLENDE MENSEN’
