DE FNV TREKT EEN STREEP IN HET ZAND

Met een serie aan acties werd de druk op werkgevers opgevoerd, een demonstratie, een petitie en een brandbrief. Vijfhonderd werknemers uit de vvt en ghz verzamelden zich eind mei op het Utrechtse Paardenveld. Muziek klinkt uit de luidsprekers, afgewisseld door speeches, terwijl demonstranten zelf hun actieborden maken. De sfeer is opgewekt, ondanks de bittere noodzaak om de zorg voor cliënten aan collega’s over te laten, collega’s die het al zo druk hebben, te druk om hier aanwezig te kunnen zijn. Wilhelmien van Rijbroek, ziekenverzorgende en actief in de cao-klankbordgroep van de FNV, heeft wel vrij kunnen nemen. 'Het blijft moeilijk om collega’s in de vvt zover te krijgen dat ze naar buiten treden. Misschien een soort verlegenheid. Of omdat ze het werk vanuit hun hart doen.' 'We moeten ons wel laten horen', zegt Lian Otten verderop in het magazine, ‘omdat je met werken vanuit je hart je boodschappen niet kunt betalen. En omdat de sector het nodig heeft. Die is niet aantrekkelijk genoeg.’

Champagne

Ondertussen verzamelen de demonstranten zich voor de mars naar het hoofdkantoor van ActiZ aan de Oudlaan. In een lange stoet, met de bekende steelband voorop, trekken ze door de stad. Bij ActiZ overhandigt Wilhelmien van Rijbroek de koffer met cao-eisen aan Trudy Prins, oud-bestuurder bij De Rijnhoven en voorzitter van de onderhandelingsdelegatie van ActiZ. Namens de werknemers in de ghz werd een brandbrief met 23.000 handtekeningen aangeboden met eisen voor een aanvullende loonsverhoging om de inflatie te compenseren.

Begin mei eindigden de eerste onderhandelingen met de werkgever, de deur werd dichtgegooid. Na de acties was de sfeer aan tafel heel anders. Anja Koerten, verzorgende in een verpleeghuis in Den Haag, zat aan die onderhandelingstafel en is er nog verbaasd over. ‘Hoewel we tot vier uur ’s nachts hebben overlegd, kwamen we vrij snel - in vergelijking met eerdere onderhandelingen - tot een voorlopig akkoord en konden we de champagne opentrekken.’ Nee, niet alle wensen zijn gehonoreerd. Wilhelmien van Rijbroek is toch tevreden. Onderhandelen is geven en nemen, iedereen moet water bij de wijn doen. ‘Dit resultaat mag er zijn. Tijdens de volgende onderhandelingen willen we gaan voor het gelijktrekken van de lonen met andere sectoren. We lopen al jaren zes tot negen procent achter.’ Inmiddels zijn de nieuwe overeenkomsten door de leden van ghz en vvt goedgekeurd.

Keerpunt

Kunnen we spreken over een keerpunt? Zeker is wel dat inmiddels de werkgevers van ghz en vvt hun pijlen richten op de zorgkantoren. Het lijkt erop dat ze inderdaad ‘zelf het geld gaan halen’. De zorgkantoren, op hun beurt, zullen zich bij de politiek melden. In ieder geval trekt de FNV een streep in het zand en eist automatische prijscompensatie. ‘Elk jaar voor hetzelfde tientje knokken, we zijn er klaar mee’, zei FNV-voorzitter Tuur Elzinga 30 juli in het Financieel Dagblad. Hij waarschuwt: ‘Zonder invoering van automatische prijscompensatie wacht werkgevers een “hete herfst”.